Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacenie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew , produkcje sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych i drzewostanów.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia. Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy poddawane są  różnym zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym( np. koszenie i grodzenie). Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

W Nadleśnictwie Orneta odnowienia obejmują rocznie około 110 hektarów.

Bierzemy także udział w programie zwiększenia lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych – z każdym rokiem zajmują one coraz większe tereny.

Odnowienia możemy podzielić na sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawiska samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach często powstaje z pomocą człowieka. Drzewostan przewidziany do takiego odnowienia należy przygotować przez rozrzedzenie koron drzew, aby zwiększyć dostęp światła do dna lasu oraz spulchnić glebę pod okapem.

Zalesianie gruntów porolnych pozwala na zwiększanie lesistości kraju, a tym samym powiększanie zasobów drewna magazynujący szkodliwy dwutlenek węgla.

Corocznie Nadleśnictwo Orneta pielęgnuje około 153 hektary gleby na uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród młodych drzewek. W starszych uprawach wykonywane są także cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewek i sposobu wykonywania noszą nazwę: czyszczenie wczesne, czyszczenia późne, trzebieże wczesne i trzebieże późne.

Czyszczenia wczesne corocznie wykonujemy na obszarze około 234 hektarów, czyszczenia późne na 256 hektarach, trzebieże wczesne na 366 hektarach, a trzebieże późne na 635 hektarach.

Następną czynnością jest wprowadzenie sadzonek gatunków drzew i krzewów, które mogą stworzyć dole warstwy drzewostanu, tzw. podszytu. Podszyt sadzony jest na siedliskach ubogich, gdzie z powodu niedoboru związków pokarmowych lub wody gatunki drzewiaste mają niewielką szansę wytworzenia dolnego piętra drzewostanu. Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk. Są to zabiegi pozwalające na zwiększenie bioróżnorodności siedlisk i jego większej odporności na niekorzystne warunki środowiska.